Wszechstronny nawóz do warzyw

Warzywa są stałym i niezbędnym elementem codziennej diety człowieka. Dostarczają wielu składników odżywczych, które pełnią ważne funkcje w prawidłowym wzroście i rozwoju. Analogicznie producenci warzyw w trakcie sezonu wegetacyjnego dokarmiają uprawy składnikami pokarmowymi, stosując nawozy, odżywki i biostymulatory. CaTs Tiosiarczan wapnia to produkt, który zapewnia roślinom wapń i siarkę oraz wpływa na ich jakość pozbiorczą.

Iwona Polewska-Jankowiak, Krzysztof Zachaj

Wymagania pokarmowe roślin uprawnych są różne, w zależności od gatunku, a nawet odmiany. To stwarza konieczność dostarczania im odmiennych składników pokarmowych w poszczególnych fazach rozwojowych. Wszystkie składniki pokarmowe są tak samo ważne i każdy odpowiada za jakąś funkcjonalność rośliny. Producenci najczęściej zwracają uwagę na staranne nawożenie takimi składnikami, jak azot, potas, fosfor i magnez, a także dokarmiają rośliny mikroelementami. Jednak nierzadko zapominają o nawożeniu drugorzędnymi składnikami, takimi jak siarka czy wapń. Dlaczego nie można o nich zapominać?

Siarka w uprawie warzyw

Już pod koniec XX wieku zaobserwowano znaczny spadek zawartości siarki w glebie. Jest to efekt działań proekologicznych przemysłu i szeroko pojętego postępu w dziedzinie odsiarczania spalin z zakładów energetycznych, zmierzających do ograniczenia emisji związków siarki do atmosfery. Obecnie w 90% wykonywanych analiz gleb w całej Polsce obserwuje się w niej bardzo niskie, niskie i średnie zawartości siarki. Światowy deficyt tego pierwiastka w glebie wynosi obecnie mniej więcej 7–8 mln ton. Na niedobór siarki w glebie wpływa też ograniczenie stosowania nawozów zawierających ten pierwiastek. Wynika to z przekonania producentów płodów rolnych o jej zakwaszającym działaniu na glebę, a także ze zwiększenia areałów roślin siarkolubnych, np. rzepaku. Oznacza to, że praktycznie każdego roku powinno się podać do gleby nawóz zawierający siarkę. Dawka na 1 ha będzie oczywiście zależna od uprawianego gatunku. Pod względem zapotrzebowania na siarkę rośliny można podzielić na trzy grupy:

  • 
o bardzo dużym zapotrzebowaniu – rzepak, kapustne, cebula, czosnek – ze średnim plonem rośliny te pobierają mniej więcej 50 kg pierwiastka z 1 ha,
  • 
o dużym zapotrzebowaniu – motylkowe (koniczyna, 
lucerna) oraz kukurydza i buraki – średni pobór pierwiastka – mniej więcej 40 kg z 1 ha,
  • 
rośliny o niewielkim zapotrzebowaniu– ziemniaki, trawy (w tym zboża) – średni pobór do 25 kg z 1 ha.

Rośliny dla prawidłowego rozwoju wymagają zrównoważonego żywienia wszystkimi składnikami pokarmowymi. Ich zapotrzebowanie na siarkę wzrasta proporcjonalnie do ilości pobieranego przez nie azotu. Badania naukowe wskazują na silną interakcję pomiędzy wysokością nawożenia azotem i dawkami siarki. Niedobór 1 kg siarki w glebie ogranicza pobranie do 10 kg azotu.

Wapń odżywczy

Większość producentów papryki, pomidorów czy warzyw kapustnych stosuje nawożenie dolistne wapniem w celu poprawy jakości i zdolności przechowalniczej. Warto jednak pamiętać, że wapń jest jednym z najważniejszych składników budulcowych warzyw, dlatego należy również zadbać o odpowiednie zaopatrzenie gleby w jego przyswajalne formy, aby rośliny mogły z niego korzystać w całym okresie wegetacji. Wapń jest składnikiem budulcowym ścian komórkowych, związków pektynowych (protopektyn) i blaszki środkowej, dzięki czemu budowa tkanek jest stabilna. Wpływa też na właściwą gospodarkę hormonalną roślin i kontroluje odpowiednią strukturę i funkcjonowanie błon cytoplazmatycznych i organelli (jąder i mitochondriów). Ma również wpływ na podziały komórek, ich wzrost i funkcjonowanie. Działa odwadniająco na koloidy plazmy. Jest składnikiem enzymów oddechowych (przy niskiej zawartości wapnia przechowywane warzywa intensywniej oddychają, w następstwie czego szybciej tracą turgor). Wapń zapobiega występowaniu chorób przechowalniczych warzyw, np. suchej zgnilizny wierzchołkowej pomidora i papryki czy brunatnieniu brzegów liści (tipburn) warzyw kapustnych i sałaty. Zwiększa jędrność i trwałość przechowalniczą warzyw.

Na pobieranie wapnia istotny wpływ ma przebieg pogody, ponieważ jest on transportowany w roślinie od korzeni do liści i owoców głównie z wodą, podczas transpiracji. W ten sposób w czasie słonecznych dni jest szybko dostarczany do nadziemnych organów rośliny, oczywiście pod warunkiem że zawartość wapnia w glebie jest wystarczająca i panuje odpowiednia wilgotność gleby, umożliwiająca jego pobranie. Drugi sposób absorpcji wapnia przebiega podczas transportu floemowego za pomocą białek kanałowych. Umożliwia on selektywny transport wapnia do organów, które go najbardziej potrzebują. Chłodna i mokra wiosna ogranicza rozwój systemu korzeniowego i jego aktywność, a okresy suszy powodują zahamowanie pobierania wapnia i transport do owoców oraz liści. Na pobieranie wapnia mają wpływ zawarte w glebie antagonistyczne wobec niego pierwiastki, takie jak potas, magnez, jon amonowy NH4 oraz glin (wysoka zawartość związków glinu jest nagminna na glebach bardzo kwaśnych).

Optymalna 
zawartość wapnia

Optymalna zawartość przyswajalnego wapnia w glebie, niezbędna do prawidłowego wzrostu systemu korzeniowego, budowy organów wegetatywnych i dobrej jakości warzyw, kształtuje się na poziomie 1000–1500 mg/l gleby. Z przeprowadzonych w ostatnich dwóch latach badań wynika, że różnice w zawartości przyswajalnego wapnia w glebach są ogromne i wahają się w przedziale 200–2620 mg/l gleby. Przy czym często nawet w przypadku gleb o uregulowanym odczynie, czyli pH 6,2–6,8, zawartość przyswajalnego wapnia jest bardzo niska (na poziomie 250–400 mg/l gleby), ponieważ zdecydowana większość tego składnika zastosowanego w wapnie nawozowym została zużyta do odkwaszenia gleby. Dobra zawartość przyswajalnego dla roślin wapnia w glebie zapewnia wysoką koncentrację pierwiastka w roztworze glebowym, a dzięki temu dobre zaopatrzenie warzyw w ten składnik. To natomiast przekłada się na prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, organów wegetatywnych i owoców.

CaTs Tiosiarczan wapnia – nawóz do warzyw

Rekomendowanym rozwiązaniem na polskim rynku jest płynny nawóz CaTs Tiosiarczan wapnia, bardzo popularny w USA przede wszystkim ze względu na szerokie zastosowanie, m.in. jako:

  • 
źródło wapnia i siarki,
  • 
inhibitor ureazy i stabilizator azotu w glebie,
  • 
preparat zmniejszający zasolenie gleby.

Nawóz poprawia strukturę gleby i retencję wody, wzmacnia system immunologiczny i zdrowotność roślin. Aplikacja CaTs Tiosiarczanu wapnia zwiększa także dostępność potasu, magnezu, żelaza i manganu. Może być on stosowany w formie oprysku, do irygacji i fertygacji oraz do nawożenia dolistnego. CaTs Tiosiarczan wapnia zawiera 9% CaO i 25% SO3. Praktycznie cały wapń zawarty w nawozie jest łatwo dostępny dla roślin. 
Do nawożenia doglebowego we wszystkich uprawach warzywniczych stosuje się go w dawce 15–20 l/ha. Oprysk gleby należy wykonać przed siewem nasion i sadzeniem rozsady. Bardzo skutecznym sposobem aplikacji nawozu jest irygacja, czyli nawożenie podczas deszczowania (zalecane dawkowanie 30–80 l/ha), która niestety wciąż jest rzadko praktykowana przez producentów (większość nawadnia plantacje samą wodą, bez dodatku jakichkolwiek nawozów). 
CaTs Tiosiarczan wapnia jest doskonałym źródłem wapnia i siarki dla warzyw kapustnych, cebuli, czosnku, marchwi, selera oraz papryki, pomidorów i ogórków uprawianych w tunelach, w których są zainstalowane systemy do nawadniania. Fertygację tych warzyw należy przeprowadzić 2–3 razy w sezonie, w dawce 10–15 l/ha.

Kup: CaTs Tiosiarczan wapnia

CaTs Tiosiarczan wapnia jest doskonałym źródłem wapnia i siarki dla warzyw kapustnych, cebuli, czosnku, marchwi, selera oraz papryki, pomidorów i ogórków uprawianych w tunelach, w których są zainstalowane systemy do nawadniania.