Dicarzol 10 SP w walce z wciornastkami

Uprawa warzyw stanowi ważny dział produkcji rolniczej, a jednym z jej podstawowych elementów jest ochrona przed organizmami szkodliwymi. Na plantacjach pomidora do najgroźniejszych fitofagów zalicza się między innymi przędziorka, mączlika szklarniowego i wciornastka.

Wciornastek zachodni pojawił się w Polsce w połowie lat 80. XX wieku. Obecnie w naszych warunkach szkodnik ten przechodzi pełny cykl rozwojowy, a w warunkach szklarniowych może wystąpić nawet do 12 pokoleń w ciągu roku! Cykl życiowy jednej generacji zależy od temperatury: w 15oC wynosi ok. 44 dni, w 30oC już tylko 15 dni.

Szkodnik w czterech stadiach

Składanie jaj przez wciornastka rozpoczyna się zazwyczaj 72 godziny po wylęgu postaci dorosłych i trwa bez przerwy niemal przez całe życie samic. Każda z nich może złożyć od 20 do 40 jaj do komórek parenchymy liści, kwiatów bądź owoców. W rozwoju przedimaginalnym występują cztery stadia: pierwsze dwa są aktywne (larwy żerujące), a następne dwa to formy spoczynkowe, nieżerujące (przedpoczwarka i poczwarka). Osobniki dorosłe wciornastka, jak i jego aktywne stadia larwalne odżywiają się sokiem komórkowym roślin. W miejscu żerowania na liściu powstają nieregularne kilkumilimetrowe białawe plamy, które w miarę starzenia się przebarwiają się na kolor beżowy. W obrębie plam widoczne są odchody wciornastka w formie czarnych, błyszczących i nieco wypukłych kropek.

Wciornastek tytoniowiec

Owad ten kształtem i rozmiarem ciała jest podobny do wciornastka zachodniego, jednak różni się od niego przede wszystkim zabarwieniem – od bladożółtego poprzez szarobrunatne do prawie czarnego (wciornastek zachodni jest koloru brązowawego). Może on także rozwijać się na roślinach przez cały rok, a w korzystnych warunkach temperaturowych, czyli 25–28oC, cały cykl rozwojowy trwa tylko 18 dni. W szklarniach występuje od 10 do 12 pokoleń w roku. Wszystkie stadia aktywne odżywiają się sokiem komórkowym roślin, a w miejscu jego pobierania powstają drobne srebrzystobiałe plamki, początkowo usytuowane wzdłuż nerwów głównych, a później obejmujące całą powierzchnię liścia. Uszkodzone liście żółkną i przedwcześnie zamierają. Szkody pośrednie to przenoszenie wirusów powodujących choroby wirusowe pomidora. Oba przedstawiciele wciornastków są wektorami wirusa brązowej plamistości pomidorów.

Monitoring wciornastków

Występowanie wciornastków możemy monitorować przez niebieskie tablice lepowe. Ich zwalczanie odbywa się metodą biologiczną, która polega na wprowadzeniu na chronioną uprawę drapieżnych roztoczy i pluskwiaków. Jednakże w przypadku gwałtownego wzrostu liczebności wciornastków konieczne okazać się może przeprowadzenie zabiegów środkami ochrony roślin zarejestrowanymi do zwalczania tych szkodników w przypadku pomidora.

Dicarzol już zarejestrowany

Na polskim rynku został zarejestrowany nowy preparat – od lat szeroko stosowany w krajach europejskich, m.in. we Włoszech czy Holandii – o nazwie Dicarzol 10 SP, którego substancją czynną jest formetanat – związek z grupy karbaminianów. Włosi oceniają, że jest to najskuteczniejsza broń w walce z wciornastkami, która z powodzeniem radzi sobie w wysokich temperaturach, charakteryzując się przy tym zwalczaniem wszystkich stadiów rozwojowych szkodnika. Dicarzol 10 SP zwalcza osobniki dorosłe, larwy żerujące, poczwarki oraz przedpoczwarki. Najlepszym terminem stosowania środka jest oprysk tuż po zauważeniu szkodnika lub pierwszych objawów uszkodzeń od fazy kwitnienia. Zarejestrowana dawka preparatu to 550 g/100 l wody, natomiast cieczy użytkowej – 1000 l/ha. Warto pamiętać, by do sporządzenia cieczy opryskowej dodawać wodę o pH 5,5–6,0 (w lekko kwasowym środowisku preparat zachowuje najdłużej swoje działanie). Warto również pamiętać o rotacyjnym stosowaniu nie tylko substancji czynnych, ale przede wszystkim grup chemicznych o różnych mechanizmach działania. Liczne badania wykazały, że Dicarzol 10 SP nie ma negatywnego wpływu na organizmy pożyteczne, a wprowadzenie trzmieli zapylających do szklarni jest możliwe już cztery dni po zabiegu.

Dicarzol 10 SP

  • działa kontaktowo i żołądkowo,
  • jest niesystemiczny,
  • działa w wysokich temperaturach,
  • mechanizm działania substancji aktywnej według IRAC 1A: inhibitor enzymu acetylocholinoesterazy,
  • zalicza się do związku z grupy karbaminianów, jednakże jego działanie jest podwójne: inhibitor acetylocholinoesterazy (karbaminiany) oraz inhibitor enzymu monoaminy oksydazowej (formamidyny),
  • jest całkowicie rozpuszczalny w wodzie (822 g/l),
  • nie jest stabilny w roztworze wysoko alkalicznym, nie należy mieszkać go z wapnem lub innymi związkami o wysokim pH (>pH 8),
  • jeżeli pH cieczy opryskowej przekroczy 7, zaleca się użycie środka zakwaszającego lub innego bufora.

Michał Czyczewski

 

Materiały do pobrania:

http://agrosimex.pl/doradcawarzywniczy/wp-content/uploads/2017/04/ulotka_Dicarzol_A4_6.pdf
Ulotka Dicarzol
http://agrosimex.pl/doradcawarzywniczy/wp-content/uploads/2017/04/DICARZOL_10_SP.pdf
Etykieta Dicarzol 10 SP