Zwójka bukóweczka – morfologia i rośliny żywicielskie
Zwójka bukóweczka jest polifagiem, zasiedla jabłonie, grusze, śliwy, porzeczki oraz maliny. W Polsce występuje powszechnie, w wielu sadach jest gatunkiem dominującym.
Motyle mają skrzydła o rozpiętości do 25 mm. Skrzydła przednie są brunatne, brunatnoszare lub rdzawe z ciemnym rysunkiem, skrzydła tylne są ciemne, brązowoszare.
Gąsienice dorastają do 25 mm. Są zielone z jaśniejszymi brodawkami. Głowa jest żółtozielona, na jej bokach widoczne są ciemne plamki.
Tarczka tułowiowa ma barwę ciała
Zwójka bukóweczka – rozwój
W warunkach Polski rozwijają się dwa pokolenia.
Zimują gąsienice drugiego stadium rozwojowego w kokonach, w nierównościach kory na przyziemnej części pni. Pojawiają się w okresie zielonego pąka, największą liczebność obserwujemy tuż przed lub po kwitnieniu.
Przepoczwarczenie odbywa się głównie w czerwcu.
Lot motyli pierwszego pokolenia rozpoczyna się na początku czerwca i trwa około 2 miesięcy. Gąsienice tego pokolenia występują najliczniej w lipcu.
Część tych gąsienic zapada w diapauzę, część żeruje dalej przepoczwarcza się i pod koniec II połowy sierpnia pojawiają się motyle drugiego pokolenia.
Z jaj złożonych przez samice tej generacji wylęgają się gąsienice żerujące aż do zbioru owoców.