Chorobę powoduje jeden z trzech rozpoznanych szczepów wirusa karłowatości drzew pestkowych – Prune dwarf virus.
Choroba została opisana po raz pierwszy w USA. Wirus występuje w całej Europie, w Polsce nasilenie żółtaczki jest różne w poszczególnych sadach.
Żywicielami wirusa są wiśnie, czereśnie i śliwy.
Objawy
Wiosną, zwykle 3 – 4 tygodnie po kwitnieniu, na liściach chorych drzew pojawiają się żółte, nieregularne plamy, które stopniowo opanowują coraz większą powierzchnię blaszki liściowej.
Najdłużej zachowuje zieloną barwę tkanka wzdłuż nerwów bocznych, ale może dochodzić do przebarwienia na żółto całego liścia.
Objawy występują głównie na starszych liściach.
Jednocześnie z przebarwieniami dochodzi do masowego opadania liści. Przy dłużej trwającej chłodnej pogodzie drzewo może stracić nawet 50% liści, objawy te ustępują przy wysokiej temperaturze, ale nawrót chłodów może spowodować nawrót objawów.
Liczba krótkopędów na chorych drzewach jest zredukowana.
Owoce na drzewach chorych są duże i smaczne.
Na drzewach chorych możemy zaobserwować ogałacanie się pędów na skutek niewytwarzania pąków liściowych na pędach.
W lata upalne żółtaczka zwykle nie daje objawów chorobowych.
Na śliwach wirus żółtaczki powoduje chorobą zwaną karłowatością śliwy.
Wirus nie powoduje zamierania drzew, ale bardzo istotnie obniża plonowanie.
Cykl rozwojowy
Wirus jest przenoszony przez chore oczka i zrazy pobrane z chorych drzew.
Stwierdzono przenoszenie wirusa z pyłkiem chorych roślin oraz przez nasiona.
Fakt przenoszenia z pyłkiem decyduje o bardzo szybkim rozprzestrzenianiu się wirusa w sadach produkcyjnych.
Fakt przenoszenia z nasionami determinuje zainfekowania podkładek generatywnych.
