Przeważająca część sadowników stosuje nawożenie dolistne wapniem w celu poprawy jakości i zdolności przechowalniczej owoców malin, truskawek, jabłek oraz po to, by ograniczyć pękanie owoców wiśni i czereśni. Bez tych zabiegów jakość plonów byłaby zdecydowanie gorsza. To jednak nie wszystko, o co należy zadbać w kontekście dostępności tego pierwiastka dla roślin.
Trzeba pamiętać, że ilość wapnia pobieranego do budowy owoców jabłek to 3–8 kg/ha, a do budowy systemu korzeniowego, pnia, pędów i liści jabłonie potrzebują rocznie nawet 170 kg tego składnika na hektar. Dlatego należy zadbać o odpowiednie zaopatrzenie gleby w przyswajalne formy wapnia, żeby drzewa i krzewy owocowe mogły z niego korzystać przez cały okres wegetacji. W celu uzyskania owoców o najlepszych parametrach jakościowych, nadających się do długiego przechowywania, najlepiej połączyć nawożenie doglebowe wapniem, fertygację i nawożenie dolistne.
Właściwości wapnia
Wapń jest jednym z najważniejszych składników pokarmowych:- odpowiada za jędrność owoców – jest składnikiem budulcowym ścian komórkowych, związków pektynowych (protopektyn) i blaszki środkowej – dzięki niemu budowa tkanek jest stabilna,
- wpływa na prawidłową gospodarkę hormonalną roślin,
- kontroluje właściwą strukturę i funkcjonowanie błon cytoplazmatycznych oraz organelli (jądro i mitochondria),
- wpływa na podziały komórek, ich wzrost i funkcjonowanie,
- działa odwadniająco na koloidy plazmy,
- jest składnikiem enzymów oddechowych – przy niskiej zawartości wapnia w owocach przechowywane egzemplarze intensywniej oddychają, w następstwie czego szybciej tracą turgor,
- zapobiega występowaniu chorób przechowalniczych jabłek, takich jak gorzka plamistość podskórna i rozpad mączysty,
- zwiększa jędrność i trwałość owoców truskawek i malin,
- ogranicza sokowanie owoców wiśni i czereśni oraz ich pękanie.
- tworzenie struktury gruzełkowatej gleby – na glebach kwaśnych następuje degradacja chemiczna i rozpad struktur wtórnych minerałów ilastych,
- lepsze wykorzystanie składników pokarmowych z nawozów mineralnych – azotu, fosforu, potasu, magnezu, molibdenu,
- rozwój systemu korzeniowego,
- aktywność mikroorganizmów glebowych – na glebach kwaśnych zmniejsza się udział i spada aktywność bakterii nitryfikacyjnych i symbiotycznych, na glebach kwaśnych wzrasta ruchliwość metali ciężkich, zwłaszcza kadmu, ołowiu i glinu; nagromadzenie metali ciężkich w glebie może doprowadzić do ich nadmiernej koncentracji w roślinach; wysoka zawartość tych metali w owocach i warzywach dyskwalifikuje ich przydatność do konsumpcji.
Wapnowanie gleby w celu poprawy jej odczynu
Prawidłowe pH gleby dostosowane do wymagań:- jabłoni i grusz to 6,2–6,7;
- wiśni, czereśni, śliw – 6,7–7,1;
- truskawki i maliny – 5,5–6,2.