Brunatna plamistość jest jedną z najbardziej szkodliwych i najistotniejszych chorób typu plamistości liści odnotowywanych w uprawach zbóż jarych jak i ozimych. Jej znaczeniu w ujęciu ekonomicznym jest porównywane do septorioz, które występują corocznie.

Szkodliwość

Choroba występuje powszechnie na pszenicy, pszenżycie, życie, a także trawach gazonowych i trawnikowych. Patogen ten poraża głównie pszenicę zarówno jarą jak i ozimą. Epidemiczne wystąpienie choroby może spowodować  utratę plonu sięgającą rzędu 50%. Istotnym elementem szkodliwości związanym z występowaniem choroby jest gorsza jakość ziarna. Pierwsze objawy objawy można zaobserwować  w okresie strzelania w źdźbło i liścia flagowego  wczesną wiosną i jesienią. Sprawca choroby występuje w dwóch stadiach rozwojowych:  

• Telemorficznym: Pyrenophora tritici-repentis

• Anamorficznym: Drechslera tritici-repentis

Objawy

Na liściach pierwszym symptomem porażenia  są czarne, drobne cętki. Powierzchnia tych plam stopniowo powiększa się i otaczają się one chlorotyczną obwódką  tworząc charakterystyczny obraz zmian: chlorotyczną strefę zewnętrzną oraz nekrotyczną strefę wewnętrzną. Wraz z rozwojem choroby dochodzi do zlewania się plam i tworzenia rozległych nekroz, a w konsekwencji do zamierania całej blaszki liściowej.  Na porażonych źdźbłach pojawiają się osiowo wydłużone nekrozy  (brunatne kreski).  Objawy porażenia kłosów obserwowane są w fazie dojrzałości mlecznej, obserwowane są rozlane ciemne plamki bez zaznaczonych konturów. Kłosy porażone wcześniej bieleją i zamierają. Zainfekowane ziarniaki przybierają kolor różowy lub brązowy.    

Rozwój choroby

Optymalne warunki do dojrzewania zarodników workowych tworzących się w pseudotecjach, dokonujących infekcji pierwotnej na porażonych resztkach roślin to temp. 15C i wilgotność względna powyżej 97%. W czasie sezonu wegetacyjnego na porażonych tkankach roślin rozwija się stadium konidialne w warunkach wilgotności powyżej 81% (zarodniki konidialne dokonują infekcji wtórnych).  Jednym  z czynników stymulujących uwolnienie zarodników jest nagły spadek wilgotności powietrza.

Profilaktyka

W zwalczaniu patogena w uprawie należy uwzględnić i zastosować kompleks zabiegów zmierzających do ograniczenia źródła infekcji pierwotnej:

• Staranne wykonywanie podorywki i orki
• Stosowanie właściwego płodozmianu
• Usuwanie porażonych roślin z plantacji
• Dobór odmian odpornych lub tolerancyjnych na porażenie przez patogena

Ochrona chemiczna

Zabiegi chemiczne należy wykonywać zapobiegawczo, a także w okresie wegetacji od fazy strzelania w źdźbło do fazy kłoszenia. Najbardziej efektywne  preparaty chemiczne zwalczające  tego patogena należą do grupy triazoli i strobiluryn:

• Mondatak 450 EC w dawce 1l /ha
• Spekfree 430 EC w dawce 0,6l /ha